چه قدر بی کسم
هيچ کس آن قدر بزرگ نشد
تا بتواند کوچکترين سهم تنهايی مرا پر کند.
دلم برای خودم می سوزد.
چه قدر بی کسم...
پناه برده ام به دروغ
ويران شدم
و
گم کردم در کوچه پس کوچه های گمراهی
تا بتواند کوچکترين سهم تنهايی مرا پر کند.
دلم برای خودم می سوزد.
چه قدر بی کسم...
پناه برده ام به دروغ
ويران شدم
و
گم کردم در کوچه پس کوچه های گمراهی
خدايی را که هميشه آغاز قصه های کودکانه بود.

+ نوشته شده در یکشنبه هشتم شهریور ۱۳۸۸ ساعت 1:39 توسط محمد
|